يادگار 14/3/1388

- باران و قرص ماه

دِلتنگِ آبَم. دائِم درفکرش هستم. اون قرص نیمۀ ماه من را به قرص کامل راهنمائی می‏کنِه و قرص‏کامل من را به باران و آب. اینجا تناقضی وجودنداره! چرا فکرمی‏کنی اگِه قرص ماه کامل باشِه، نمی‏تونِه بارون بیاد؟ چرا فکرمی‏کنی ابری که باعثِ بارون می‏شِه، قرص ماه را می‏پوشانِه و دیگه دیده‏نمی‏شِه؟ نه عزیزم؛ اونی که ماه را می‏بینِه و ارتباطش را با آب می‏دونِه، زیر بارونی که از اون ابر می‏باره، قدَم‏می‏زنِه و به قرص زیبای ماه نگاه‏می‏کنِه. اون با چَشم عِشق می‏تونِه همه‏چیز را ببینِه چون:

پَرده بالارفت و دیدَم هَست و نیست // راستی آن نادیدنی‏ها دیدنی‏است

خودت خوب می‏دونی که این بیت شعر را فقط عاشق‏ها می‏فهمند و اونی که این شعر را سُرودِه، سَرآمد عُشّاق بوده.

- ایران در دام دوستان!

این را می‏نویسم تا سال‏ها بعد بیادبیارم که چه‏چیز باعث ضربه‏خوردن به ایران شد!

دیشب ساعت 22:30 مناظره بین دوتا کاندید ریاست‏جمهوری برای دولت دَهُم از شبکۀ سوّم تلویزیون ایران پخش‏شد. توی این دوره، رقابت اصلی بین آقایان احمدی‏نژاد، میرحسین موسوی، کرّوبی و رضائی هست. مناظرۀ دیشب بین آقایان میرحُسین موسوی و احمدی‏نژاد بود. آخه آقای احمدی‏نژاد هنوز رئیس‏جمهور است. چه اتّفاقی افتاد؟ توی این مبارزۀ رودَرروی انتخاباتی که به‏شکل مناظره انجام‏شد، کلّی حَرف‏ها به‏زبان آوَرده‏شد که دیگه ثباتِ ایران را کاملاً بهَم‏ریخت! آقای احمدی‏نژاد برای دفاع از عملکرد خودش اشارۀ صریح به ترفند فاصله‏اندازی بین ملّت و دولت انگلیس کرد و بعدِش هم اسامی افراد بسیار پُرنفوذی را بعنوان کسانی که با منابع مالی دولت و بیت‏المال کارهای غیرمشروع کرده‏اند و اتّهامات سنگینی دارند، به‏زبان آورد. همه این مناظره را که بین دو رقیب اصلی برقراربود، مشاهده‏کردند. خدا می‏داند چندصد میلیون ایرانی علاوه بر گوش‏ها و چشم‏های خارجی‏ها شاهد این بحث‏ها بودند.

خودمونیم؛ حالا فکرمی‏کنی اگِه مجدّداً آقای احمدی‏نژاد که به‏نوعی پایگاه مردمی در میان بسیاری از اقشار ملّت دارند، رأی‏بیارند و ریاست‏جمهوریشون چهارسال دیگِه ادامه‏پیداکنِه، با اون اتّهاماتی که به افراد حقیقی و حتّی دولت‏های پیشین، خارج از عُرف قضائی کشور بصورت اشاره و افشاءگری اعلام‏کرد، چه‏جوری می‏تونِه بدون درگیری با مسائل شدید حِزبی و تنِش‏های خطرناک اجتماعی و پی‏آمدهای حقوقی داخلی و بین‏المللی کارکنِه؟ بدتراز اون، اشاراتِ صریح آقای میرحسین موسوی به قانون‏گریزی دولت ایشان بود که دردسرهای زیادی را برای هردولتی که برروی کارخواهدآمد، ایجادمی‏کنِه. آره؛ حالا دیگه بحثِ حسابرسی دوران جدّی می‏شِه ولی درقالب برخوردهای بسیار روشن و مُصیبَت‏وار با دولت‏های پیشین!

اگِه دولت دَهُم بازهم با آقای احمدی‏نژاد باشه، دیپلمات‏ها و سَرانِ کشورهای دیگر خصوصاً عربستان سعودی و انگلیس و سایرین دیگه برای حَنای ایران رنگی قائل‏نخواهندبود و اگر کس دیگری برروی کاربیاید، انتظارات اون کشورها و حتّی کشورهایی نظیر لبنان، سوریّه و فلسطین از ایران بگونه‏ای مشکل‏ساز، تمام معادلات خارجی ایران را دستخوش بُحران طولانی و بی‏ثباتی وحشتناکی خواهدکرد.

ازهمون اوّل می‏دونستم که رقابت این چهارنفر خارج از حالت عادّی انجام‏خواهدشد. دلیلش هم خیلی خیلی ساده و روشن بود. یک نشانۀ واضح داشت. اونهای که با ادبیّات فارسی و عربی کارکرده‏اند بحث‏های «صرف و نحو» و «تجزیّه و ترکیب» را شنیده‏اند. یک لطیفه را هم می‏دانند. می‏گن یک روز استادی به شاگردش گفت: «تجزیّه‏ات خوب است ولی مُردِه‏شور ترکیبَت راببَرم!» این همون نشانه بود. آمارهای تفصیلیی که این دولت از عملکرد خودش بصورت رسمی و قابل استِناد ارائِه‏می‏کند، همگی عالی و بی‏رقابت هستند و نشاندهندۀ کار و فعّالیّت زیاد ایشان است. ولی رُقبا با اشاره به بَرآیند کلّی عملکرد این دولت و مشکلات فراگیر و لاینحلّ رُشدِ توّرم، توقّف و ورشکستگی کارخانجات و شرکت‏ها و فشارهای اقتصادی طاقت‏فرسا به مردم و نیز هَتکِ‏حُرمَتِ مُکرّر و مستمرّ ایرانی‏ها در کشورهای خارجی بعنوان نقاط ضعف و انکارناپذیر مدیریّت دولت نهُم، باعث‏شدند که عملاً این دولت به چالشی اساسی کشیده‏شود. آقای احمدی‏نژاد برای دفاع از خود و دولتش چیزهایی را که درپَس پردِه‏ها، برای سال‏ها به فراموشی رفته‏بود را خیلی روشن بیان‏کرد. مثل جریان تحَصُّن مجلسیان و انقلاب مَخمَلی، مسائل درگیری کوی دانشگاه و چیزهای دیگِه که... خدای من، حتّی بخاطرآوردن اون جملاتی که دیشب پای تلویزیون شنیدم لرزه به اندامم می‏اندازد. رفتاری که ازهرگونه تدبیر کشور بزرگ و درگیر بُحرانی مثل ایران را به مخاطرۀ جدّی انداخت. بی‏ثباتی عجیبی را برای این کشتی بُحران‏زده به‏اَرمغان خواهد‏آورد.

چرا حَضرات گذاشتند کار به‏‏اینجا بکِشد؟ آیا همین ایراداتی که به این دولت وارد است را نمی‏توانستند درطول همین چهارسال ازطُرُقِ قانونی و بازرسی‏ها حلّ‏کنند؟ حذف شوراها توسّط دولت و متعاقب آن خروج از آئین‏نامه‏های معاملات و ترک تشریفات مربوطه توسّط زیرمجموعه‏های دولت و خصوصاً شرکت‏های دولتی را می‏تونستند در وقتِ خودش حلّ‏کنند ولی حالا همگی تبدیل‏شد به موارد قابل پیگیری و نمونه‏های اعلام جُرم دولتی که وجودداشته و یا شاید ادامِه‏پیداکند. حالا دیگه هرموضوع کوچک و بزرگی مثل یک بُمب آسیب به پیکرۀ دولت بعدی واردخواهدآورد.

بحث از کرباسچی‏ها و فرزندان آقای هاشمی کردند و اسم‏های دیگری را به‏زبان آوردند که حتّی اگر پیگیری حقوقیی درکارنباشد(که حتماً خواهدبود)، مسائل و درگیری‏های رودرروی جدّی و طولانی و متأسّفانه دوره‏ای، جان هَردولتی را خواهدگرفت و فشار طاقت‏فرسائی را بَرملّت واردخواهدساخت.

یک شاهد مُحکم براین مُدّعا دارم: هنگامی‏که رهبر انقلاب اسلامی دارِفانی را وِداع‏گفت، ظرف مدّت چندساعت توپخانۀ عراق به‏سوی ایران نشانه‏رفت و شلّیک‏کرد. تاآنجائی‏که بخاطردارم، ظرف مدّت بیست ساعت رهبری جدید انتخاب‏شد ولی درهمین بیست‏ساعت فشارهای امنیّتی جدّیی به ایران واردشد. دشمنان فقط حَدس به عَدم ثباتِ یک کشور زدند و بلادرَنگ دندان تیزکردند. حالا به‏من بگو که آیا با این چیزهایی که در مناظرۀ دیشب درحضور میلیون‏ها ایرانی به‏زبان آورده‏شد، کشور از همان دیشب وارد بُحران نشده‏است؟