تیمارستان

شاید، آدم‌هایی که درکنارهم، در داخل تیمارستان، بعنوان بیماران روانی، زندگی‌می‌کنند، تنها نباشند و احساس تنهایی نکنند. چون، در وآنجا، هرکسی، با هر باور، توهّم و اندیشه‌ای، هرچه‌می‌خواهد، برای دیگران، تعریف‌می‌کند و کسی، جلو حرف‌زدنش را نمی‌گیرد.

ولی در خارج از تیمارستان، بارها تجربه‌کرده‌ایم که، برخی، که مخالف دیدگاه ما هستند، ناگهان، حرف ما را قطع‌می‌کنند و به شکل‌های مختلف، اجازه‌نمی‌دهند که حرف خودمان را بیان‌بکنیم.

آره، در بیرون از تیمارستان، درمیان جمع، تنها می‌شویم و باید، لب، ببندیم. 

😔